گفت: خطائی معلوم نکردم. و لیکن دیدم که مهابت(1) من در دل ایشان بی کران(2) است و بر عهد من اعتماد کلی ندارند. ترسیدم از بیم گزند خویش آهنگ(3) هلاک(4) من کنند پس قول حکما(5) را به کار بستم که گفته اند:

از آن کز تو ترسد، بترس ای حکیم

و گر با چُنو صد بر آیی به جنگ

●●●

از آن مار بر پای راعی(6) زند

که ترسد سرش را بکوبد به سنگ

●●●

نبینی که چون گربه عاجز شود

بر آرد به چنگال چشم پلنگ

پی نوشت:

1. مهابت: ترس

2. بی کران: بی پایان

3. آهنگ: قصد

4. هلاک: نابودی

5. حکما: علما

6. راعی: امیر

منبع:

گلستان سعدی

http://beyadebaba.blogfa.com

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: